Doubtfull Sound

Vandaag in het hotel op de kamer ontbeten, met wat we de vorige dag in de supermarkt gehaald hadden.
Dus het ham-kaas brood in vier hompen gescheurd, want we hadden geen mes.
Daarna de plakjes kaas en worst erop, en eten maar, met daarbij koude cappuccino-koffie.
Naar buiten kijkend was de bewolking dicht en zodanig laag in de bergen gezakt, dat we de top van geen enkele berg konden zien, maar droog was het nog wel.
Vervolgens op weg naar de straatkant van het hotel waar we stipt om 9:30 werden opgehaald door een busje, welke ons naar een volgend dorpje bracht, alwaar we onze lunchpakketjes kregen, voordat we op de boot konden stappen.
Deze boot bracht ons over Lake Manapouri naar de andere kant, alwaar tourbussen stonden om ons over de Wilmot pass te rijden.
Deze pas van 670 m hoog bracht ons tegen de wolkengrens aan, waarna we weer naar beneden gingen.
Vervolgens weer op een boot, die ons drie uur lang zou rondvaren in Doubtfull Sound, hetgeen een fjordengebied is, maar dan als nationaal park, dus zonder bewoning, en dus alleen maar natuur.
Tijdens die boottocht waren alle toppen van de bergen zichtbaar en was de temperatuur zodanig, dat het te doen was om buiten te staan met korte mouwen.
We voerden zelfs buitengaats op zee, hetgeen zo'n 5 keer per jaar mogelijk is, omdat de zeewind normaal zorgt voor flinke deining, maar dit keer stond er heel weing wind.
Bij de uitgang naar de zee was er een eiland waarop zeehonden lagen, dus hebben we daar even stil gelegen.
Op de terugweg deden we nog even een zijrivier aan, waar de boot werd stilgelegd, de motoren uit, en iedereen werd gevraagd om stil te zijn, zonder over dek te lopen, en alle camera's uit.
Het was een serene stilte, met alleen het geluid van een kleine waterval, en wat fluitende vogels.
We voerden verder de zeearm in, en wat denk je, ja hoor, we hadden weer geluk, want er zwommen weer dolfijnen.
De boot moest een gepaste afstand houden, want omdat dit nationaal park is, mogen ze niet gestrest raken van boten die te dicht bij kwamen.
Maar ja, als de dolfijnen vanwege hun nieuwsgierigheid er voor kiezen om naar de boot toe te komen, dan kan je de gepaste afstand wel vergeten.
Dus de dolfijnen van wel 6 meter lang zwommen om de boot heen en bleven lang bij de boeg van de boot rond drijven.
Het waren mooie beelden, omdat je ze in het heldere water goed kon zien.
Daarna weer terug de zeearm uit, en weer op weg terug, waar bij de aanlegplaats de bussen al weer klaar stonden om ons weer over de pas heen te vervoeren naar de andere kant.
Onderweg bleek de bewolking weer opnieuw rond de pas te hangen en aan de andere kant van de pas regende het een beetje, hetgeen betekend dat we tijdens de cruise in de Doubtfull Sound weer enorm geboft hadden met het weer.
Aan de andere kant van de pas lag weer een boot klaar om ons over Lake Manapouri te vervoeren, waarbij het tijdens de gehele vaart zachtjes regende.
Bij de aanlegplaats stond de bus alweer klaar om ons weer terug naar het hotel te brengen.
Bij het hotel was het even opfrissen, om vervolgens weer in Te Anau te gaan eten.
Daar hadden we de vorige dag gezien, dat het bij een soort kroeg, best wel druk was met eters, dus daar zijn we dan ook gaan eten.
Het eten was daar dan ook heerlijk en nu zitten we voldaan van de dag weer op de hotelkamer, om ons op te maken voor ons vertrek morgen vanuit Te Anau naar het zuidelijkste punt van onze reis in Owaka/Catlins.

Groetjes weer van ons viertjes.