Napier

Vanmorgen zijn we weggereden uit Taupo, en zijn we eerst langs de bakker gereden, om een paar lekkere broodjes en croissants te halen, en daarna in ee supermarkt erna wat koude koffie en aardbei-smoothies.
Vervolgens zijn we naar de waterkant gereden, alwaar we de dag ervoor een mooie picknick-plaats hadden gezien aan het meer.
Daar hebben we heerlijk zitten smikkelen van ons ontbijt, en werden we omringt door meeuwen en musjes.
De musjes waren zo brutaal, dat ze op tafel kruimels kwamen pikken.
Kees deed een stukje croissant tussen zijn vingers, en de musjes trokken de stukken eruit los.
Na het ontbijt op weg naar Napier, hetgeen een erg mooie rit was, tussen een vlak landschap met daarna prachtige beboste bergen.
Op ons gemakje reden we het snel aan, en waren al om 12:00 uur in Napier bij ons motel.
De kamers waren niet allemaal klaar, dus eerst maar het stadje verkennen.
Eerst naar het strand, omdat we nu weer aan zee zitten.
Na het lopen op de boulevard, zijn we bij Starbucks nog even gaan zitten.
Terwijl we daar zitten komen we dezelfde Nederlanders weer tegen, waarmee we samen in Matakohe zaten bij de bed and breakfast, waarmee we de verre reizen hadden uitgewisseld.
Na een kort gesprekje met hun, gingen de heren op pad, want die hadden het plan gevat, om in de omgeving wat rond te gaan fietsen, met gehuurde fietsen.
De dames zouden gaan winkelen en kijken waar dat we s'avonds zouden kunnen gaan eten en waar de volgende morgen een lekker ontbijtje te halen viel
Dick en ik gingen op weg met de fiets, en halverwege was een wijngaard, alwaar we met de fiets naar binnen reden.
In de bodega kon wijn worden geproefd, waar Dick voor dw. witte wijn ging, ging Kees voor de rode.
We mochten ieder van 3 wijnen iets proeven, en lekker dat ze waren !!
We besloten om voor de avond een flesje van de rode wijn mee te nemen, welke Kees het lekkerste vond.
Deze propte Dick in Kees zijn rugzak, en we gingen weer verder met de fiets op weg.
Nadat we daar net weg waren, voelde Kees zich net quasimodo, met zo'n fles achter op zijn rug, dus toch maar even gestopt om de fles iets beter in de rugzak te zetten, zodat Kees hem niet direct in zijn rug voelde.
Tijdens het verdere fietsen, bleek hoever we eigenlijk moesten fietsen, en we wel weer op tijd bij de fietsverhuur terug moesten zijn, maar gezien de reeds afgelegde afstand, zouden we dat wel moeten halen.
Al verder rijdende zagen we een grijze wolk in de verte langzaamaan steeds donkerder worden, terwijl we nog een dijk langs een rivier af moesten fietsen.
Kees ging steeds harder fietsen, omdat er op deze dijk geen schuilplaats was, en de grijze donkere wolken in de verte eronder al regen begon te geven.
Op een gegeven moment barstte het los, en het begon te hagelen en onweren.
Kees fietste snel naar een boom, om onder te schuilen, en Dick was even later ook daar aangekomen.
Kees greep direct naar zijn rugzak voor regenponchos, die dus nog in de koffer zaten, en we dus niet bij ons hadden.
Wel had Kees paraplu's in de rugzak, dus voorkwamen we dat we geheel verzopen werden, terwijl we al half verzopen waren.
Na een tijdje onder de boom, moesten we wel verder, want anders was de fietsverhuur dicht.
Omdat Kees in zijn rugzak ook nog een iPad, camera, telefoon en E-reader had zitten, most hij wel verder fietsen met de paraplu op.
Op die dijk hadden we dus tegenwind, en dat met een opgezette paraplu.
Het lukte Kees vrij aardig, maar achter Kees kwam Dick, die qua kracht om tegen de paraplu en wind in te fietsen, tekort kwam en maar zonder paraplu ging fietsen.
Toen we bij de kust aankwamen, was de regen gelukkig min of meer gestopt, dus ook Kees ging zonder paraplu verder.
Op dat moment was er nog 8 km te gaan, maar hadden we wel de wind in ons rug.
Omdat het er toch nog wel dreigend uit zag, ging Kees steeds harder fietsen, en Dick daar een stukje achter.
Uiteindelijk hebben we het gered en waren we net voor sluitingstijd bij de fietsverhuur terug, bij een lachende eigenaar, welke onze fietsen bekeek en zei, dat vuile fietsen inleveren duurder was.
Gelukkig maakte hij maar een geintje, want hij had duidelijk medelijden met ons, echter vertelde Dick dat we ook hagel hadden gehad, waarop de man reageerde dat dat zeer zelden is dat fietsers dat meemaken, dus het nog duurder werd.
De man was een echte grapjas, maar gaf ons uiteindelijk een hand voor de geleverde prestatie in het barre weer.
Toen we half verzopen terug kwamen bij het motel, werden we door de vrouwen opgewacht met een fototoestel want ze wisten natuurlijk al dat we verzopen thuis moesten komen.
Nadat we bij thuiskomst een lekkere douche hadden genomen (beide afzonderlijk natuurlijk)
gingen we later die avond uit eten met de auto.
Kees en Dick hadden onderweg een leuke eettent gezien, dus daarheen gereden, en wie lopen daar ..... Ja hoor, weer diezelfde Hollanders van eerder.
Uiteindelijk heerlijk uit eten geweest en bij terugkomst in het motel van de heerlijke wijn genoten, welke de buien had overleefd in de rugzak van Kees.
Morgen weer op weg naar Wellington, om na een overnachting daar, over te varen naar het zuidereiland van Nieuw Zeeland.

Groeten uit een nat Napier