Rit naar Matakohe

Gisteren zijn we weer vertrokken uit Paihia,
We stapten in en dit keer reed Kees,die meteen iedereen wakker maakte.
We reden net weg, waarop iemand vroeg nog even te stoppen, en Kees trapte zijn koppeling in, en meteen lagen we met z'n allen een duik naar voren, want in een automaat zit helemaal geen koppeling, dus was het de rem !!!
Daarna de straat uit en de ruitenwissers aan, omdat Kees dezelfde fout maakte als Dick de dag ervoor.
Maar goed, na deze wakkermaak-acties, gingen we op weg naar Waitangi, alwaar de Engelsen met de Maori's ooit een verdrag hadden getekend, en er dus een museum was met een culturele show.
Nadat we wat geschiedenis hadden gesnoven, gingen we naar de show, waar we op traditionele wijze werden verwelkomt, om vervolgens in het heilige binnen werden ontvangen, nadat we uiteraard eerst onze schoenen moesten uitdoen.
Daar kregen we zang en dans, en uitleg over de wapens en gebruiken van de Maori's.
Dit was heel erg leuk, gezien de gezichtsuitdrukkingen met uitpuilende ogen en uitgestoken tongen.
Daarna zijn we op weg gegaan naar het noorden, omdat we gelezen hadden, dat daar de beste vis met patat (fish and chips) waren van heel Nieuw Zeeland.
Toen we in dat plaatsje aankwamen, moesten we even zoeken waar dat nu precies was.
In het dorpje zijn we uitgestapt en zagen we een soort VVV, alwaar Kees en Renate het zijn gaan vragen.
Enfin, even verder om de hoek lag een visrestaurant boven het water, en welke Dick inmiddels al gezien had, want er stond met grote letters op : World famous for Fish and chips.
Het hele dorp was min of meer uitgestorven, maar daar was het een drukte van jewelste.
Nadat we daar heerlijk gesmuld hadden van onze vis met patat zijn we weer verder gegaan.
De navigatie werd ingesteld op een volgend plaats op de route, en we gingen weer op pad.
Opeens gaf de navigatie aan de we van de highway af moesten, dus trouw alsdan Kees is, ging hij die richting op.
Het bleek een binnendoorweg te zijn over gravel, met zoveel bochten, dat we er nu nog draaierig van zijn.
De beleving van telkens opletten op tegenliggers, (die er natuurlijk niet waren, want welke gek kiest nu zo'n weg) met het rijden door bos en telkens weer klimmen en dalen met mooie vergezichten, was toch wel leuk.
Uiteindelijk kwamen we weer bij een highway uit, en bleken we toch een stuk afgesneden te hebben.
Om vervolgens nog een stuk af te snijden hebben we een route gekozen om met een ferry over water te gaan, echter moesten we drie kwartier wachten, eerder de ferry kwam, en werd het al met al aardig laat.
Aan de overkant zijn we nog langs geweest mij de oudste boom van Nieuw Zeeland, waarna we door zijn gegaan naar onze slaapplaats, waar we s'avonds om 20:00 uur pas aankwamen.
In the middle of nowhere lag ons verblijf, in alle rust en niemand in de omgeving lag ons idyllisch plekje, en maakte we kennis met de bed and breakfast eigenaren.
Hier kunnen we heerlijk slapen om morgen weer verder te trekken

Groeten van ons allen