Raften in Queenstown

Vandaag hadden we met elkaar afgesproken om 9:00 uur in de lobby op elkaar te wachten, aangezien onze kamers niet naast elkaar, maar ver van elkaar lagen.
Jolanda stond om 9 :00 uur beneden, om te vertellen dat Dick een 10 minuutjes later zou zijn, aangezien hij zakelijk wat afgehandeld moest hebben, want ze waren vannacht meerdere malen gebeld door relaties van Dick, die natuurlijk geen benul hadden van het tijdsverschil.
Maar goed, na 10 minuten was alles zover geregeld, dus konden we op weg naar het centrum van Queenstown om te gaan ontbijten.
Na het ontbijt hebben we ons wat vermaakt door in het gezellige stadje wat rond te hangen.
Eerst aan het meer en later langs de winkeltjes.
Toen het 13:00 uur was moesten we ons melden bij de winkel van het raften wat we besproken hadden, en kregen we een korte briefing, en gingen we op weg naar het base-camp, waar we onderweg instructies kregen over de do's en dont's, en we in de bus moesten tekenen voor het aangaan van alles op eigen risico.
In het basecamp kregen we onze wetsuits, waterschoenen helm en reddingsvesten.
Daarna weer in een nieuwe bus, om ons bij de rivier af te zetten.
Daar moesten we een peddel meenemen en een stuk steil naar beneden afzakken tot aan de rivier.
Daar werden twee rubberboten in het water gelaten en de groep verdeeld.
Ook in de afzonderlijke boten werden de posities verdeeld, wie waar moest zitten.
Vervolgens nog een briefing over wat te doen als de boot omslaat, of als je te water raakt, en hoe je iemand die in het water ligt naar binnen trekt.
Vervolgens werd de boot te water gelaten en iedereen moest instappen, en daar gingen we.
De boot was gevuld met 6 beginners en de chief, die gelukkig veel meer ervaring had als gids.
Hij gaf ons instructies wanneer te peddelen en wanneer niet.
We dreven heerlijk over het water naar de eerste stroomversnelling, alwaar meteen bleek, dat er duidelijk geen angst moest zijn, want anders ging het niet goedkomen.
Na deze vriendelijke pep-talk dreven we op weg naar de tweede versnelling.
In de tussentijd vroeg de chief of iemand niet wilde zwemmen, waarop de meeste dachten, het is wel goed zo, maar na nogmaals vragen of iedereen het zeker wist liet Kees zich van boord vallen en dreef rustig achter de boot aan.
Al drijvend liet hij zich naar de boot toe drijven, alwaar zijn buurman hem aan boord moest hijsen, zoals eerder was uitgelegd.
Daarna dus peddelen waar we de tweede stroomversnelling kregen, en we eerst nog onderricht kregen, dat we door moesten peddelen om snelheid te maken, zodat de chief ons met de punt recht naar voren in de stroomversnelling kon houden.
We gingen dus op de versnelling af, en als volleerde rafters namen we de tweede versnelling.
Na de stroomversnelling was er een high five met de peddels, want we hadden het geflikt.
Daarna vroeg de chief weer wie er zin had om te zwemmen, dus Jolanda sprong eruit, maar dreef ook meteen iets weg van de boot.
Zij probeerde met rugcrawl bij de boot toekomen, maar het lukte niet voor het volgende ruige water, dus moest ze aan het touw rond de boot blijven hangen, tot er weer een rustig stuk kwam en haar buurvrouw haar er weer uit moest trekken.
Daarna ging Dick ook overboord, en Renate moest eigenlijk Dick eruit halen, maar wie mocht dat doen ...... Ja hoor, Kees.
Dus ik met volle kracht Dick naar binnen gehaald, en wat bleek, Kees zijn buurman hing ook aan de zijkant, dus Kees was opnieuw de klos.
Toen iedereen weer binnen was, gingen we op weg naar de derde stroomversnelling, waarbij de chief bij iedereen nog even zijn zwemvest aansnoerde, en de helm wat vaster draaide, want de derde was de zwaarste van allemaal.
We gingen op de derde af, en het water van de ruige golven, kwam als een witte massa over ons heen, maar we moesten blijven peddelen, zodat de chief kon blijven sturen, want als we zijwaarts zouden gaan, dan konden we omslaan.
Ieder voor zich was aan het peddelen, alsof hun leven ervan afhing, waarbij golven water telkens over je heen spoelde, waarbij een dame voor de chief zich bijna niet meer kon houden door een golf, dat ze achterover dreigde te vallen, maar door de chief gered werd, en haar weer naar voren wist te duwen.
Uiteindelijk hadden we weer een high five want we hadden met succes de laatste ook overwonnen.
Helaas voerde de boot hierna naar de kant, want het was alweer voorbij.
De anderhalf uur op de rivier was te snel voorbij, maar we hadden het geflikt.
Aan de kant moesten de mannen meehelpen om de boot weer op de aanhanger te krijgen, waarna iedereen weer in het busje moest instappen, die ons weer terug bracht naar het basecamp.
Daar konden we ons ontdoen van de wetsuits, de waterschoenen, de reddingsvesten, en de helm, om daar vervolgens een lekkere douche te nemen.
Daarna weer wachten op het busje om ons weer terug te brengen naar de winkel in Queenstown, alwaar foto 's van ons hingen in full action in de stroomversnellingen.
We leken wel profs !!!
Dus die foto 's maar gekocht, en heel voldaan zijn we een drankje gaan nemen bij een terrasje aan het meer.
Met onze drankjes deden we nogmaals een high five, om ons avontuur te bezegelen.
Daarna zijn we gaan eten bij de Mexicaan, hetgeen ook weer geslaagd was.
Het weer heeft de gehele dag meegewerkt, met zo'n 25 graden, maar nu ik dit verhaal s'avonds zit te tikken in het hotel, begint het nu aardig te regenen.
Morgen trekken we weer verder naar Te Anau, mer zo'n 171km te rijden
Het was weer een dag waarin we allemaal moe, maar voldaan gaan slapen.

En weer de groetjes van onze rafters